Çuk kelimesi bir çok anlam taşımaktadır.

Buradaysa Tanrı'ya adak adamak anlamına gelmektedir.Eski Çuvaş mitolojisine göre Tanrı tüm canlı ve cansız varlıkların, doğanın, insanlığın ve toplumun yüce temsilcisidir ve onun tarafından yaratılmıştır. Çuvaş Türkler'ine göre Tanrı'ya Tuğra denilir. Tuğra ikiz kardeşi Kiremet tarafından desteklenmiştir. Kiremet bir gün kötülüklere kapılır ve gökten ceza olarak kovulur. O,Tuğra tarafından yer yüzündeki kötülüklerle savaşmak ve dengeyi korumak için görevlendirilir. Bu gelenek de Çuvaşlarda yer yüzünün dengesini bozan kötülüklere karşı savaşmak, barış ve iyilik uğruna adanmıştır. Burdaki denge ise insanların toplum için, toplumun ise doğa ve Tuğra için sorumlulukları üzerine kurulmuştur. Onlar evrenin dengesini korumak için ilk önce adak adamakla başlarlar. Kötü insanları, yada dengeyi bozan olayları önlemek için Tuğra altında adak adamak, af dilemek toplumu ve evreni kurtarmanın çözümüdür. Bu şekilde günahlardan arındıklarını ve Tuğra tarafından af edildiği düşünürler. Hataların her zaman aşadan yukarıya, onarılmanın ise yukarıdan aşaya Tuğra tarafından yapıldığı bilinir. 

Bu gelenek genelde Çuvaş Türkleri'nde ekin yetiştirme dönemine denk gelmekte.
Aynı zamanda kuraklığa karşı, yağmur adağı olarak da yapılır. Bu adaklar tüm köy halkı adına doğanın dengesini koruma adına gerçekleştirilir. Geleneğin gerçekleştiği gün tüm halk köyde toplanır. Köyün en zenginleri kendi aralarında tüm masrafları paylaşırlar. Bunu yaparlarken hiç pazarlık yapılmaz. Genelde tay, dana, koyun bir kaç kaz ve ördek kesilir. Gelenek köyün doğal ormanlık ve çeşme olan yerinde gerçekleşir. Önce köyün en yaşlısı geleneği başlatmak için çeşmeden su alır ve kutsal sayılan kavak ağcını sular, ardından herkes bu uygulamayı tekrarlar. Akabinde en yaşlı kimse ellerini açar ve diz üstüne çökerek Gök yüzüne bakıp Tuğradan önce insanların günahlarını, hastalık, yokluk ve ölüm gibi, sonra da doğa afetleri için af diler ve korunması için dua eder. Köy halkı yaşlı adamın her haraketini ve dualarını tekrarlarlar. Duanın sonunda Tuğradan köy halkı için tokluk ve bereket, bol tahsilat, hayvancılıkta, avcılıkta, balcılıkta, denizcilikte, ticarette bol bereket isteyerek bitirirler. Hep birlikte el ele tutulup ağaç etrafında dönerler. Daha sonra adak edilen hayvanların kafasından başlayarak sularlar. Bunu yaparken "Çırlah Tuğra", "Tuğra bağışla" derler. Ardından yaşlı adam ateş yakar ve diğerleri de ona yardım ederler. Yakılan ateşlerde etler pişirilir. Bunlar yapılırken dua etmeye de devam ederler. Dualar üçer kez tekrarlanır. Tay Tuğra, dana Tuğra ve İnsanlar arasındaki elçiler için, koyun ise doğayı koruyan ruhlar için adak edilir. Adakların başı ilk yakılan ateşe atılır. Bu törene ait özel ekmekler de pişirilir ve et, çorba ile birlikte ikram edilir. Yemekten sonra herkes kıyafetleriyle suya atlarlar ve tepeden tırnağa ıslanırlar. Buysa o yılın yağanlı geçmesi için yapılır. Ardından herkes ellerine kova alıp akşama kadar bir birlerini ıslatırlar. Kimse buna karşı çıkmaz, itiraz etmez. Genelde kurak dönemlerde gerçekleştirilen bu adetler hem yağmur duası olarak da yapılır hem de Tuğradan doğanın dengelemesi için de adak adamış oluyorlar.
Gittikçe azalan bunun gibi geleneklerin çözümünü Çuvaş Türk'leri okullarda ders olarak okutmakla bulmaktadırlar.
Çuvaş Türk'leri İdil bölgesinde yaşayan, nüfusu 2 milyona yakın bir Türk halkıdır. Dilleri Çuvaşçadır. Ortodoks Hristiyan olan iki Türk halkından biridir (diğeri Gagauzlardır).                     

                                                            Dr.Suhurubu KAYHAN & Kimvekil.Com