Asrın deha’sı ATATÜRK, henüz genç bir subay iken memleketin başındaki kara bulutları görerek bir kurtuluş yolu aramaya başlamış, vatan sevdası yolunda ailesinden dahi feragat etmekten çekinmemiş, Millet-Vatan aşığı bir büyük Liderdir.

     Selanik’te annesi ve kız kardeşi ile kaldığı evde kendi tabiri ile “komitecilik” yaptığı arkadaşları ile hararetli bir toplantıdan, alt katta ki odasında hasta yatağında yatan annesi haberdar olur.

     Toplantıda arkadaşları, planlardan, toplayabilecekleri altın-mecidiyelerden, münakaşalardan epey gürültüden sonra, çekilip giderler.

     Hasta yatağından kalkıp gelir Zübeyde Hanım, ATA’ya;

-“Çocuğum bir şey anlamak istiyorum. Sen ve senin arkadaşların yedi evliya kuvvetinde olan padişaha isyan mı ediyorsunuz?” der.

     Annesine yaptıklarından haber vermek istemeyen ATA, o akşamki arkadaşlarıyla toplantıda konuşulanları duyan annesinden hakikati gizlemenin değil, onları aydınlatmanın daha doğru olacağı kanaati ile;

-“Evet anne, senin yedi evliya kuvvetinde farz ettiğin adam hiçbir kuvvete sahip değildir. Biz burada toplanan insanlar, memleketi bu zalimlerden kurtarmak istiyoruz. Senin buna aklın ermeyebilir. Fakat yaptığımı ya kabul edersin, yahut evladın olduğumu unutarak gider evliyalara kavuşursun.” der.

     Bir an bile duraksamadan cevaplar Zübeyde Hanım;

-“Evladım siz acemisiniz. Madem ki böyle şeylerle uğraşıyorsunuz, beni yaptığınız işlerden haberdar ediniz ve gizli şeylerinizi bana veriniz.  Çok dikkat etmelisiniz. Muvaffak olmak zordur. Mahvolmak daha tabi kabul edilmek lazım gelir. Ne yapayım, yegane erkek evladımsın, senin mahvolmanı istemiyorum.” der.

     ATA, annesinin bu sözleri üzerine;

-“Bu çok gücüme gidiyor anne, bu işler almış yürümüştür. Namuslu bir adam olan ben, bu işlerin içinde olmak mecburiyetindeyim. Beni bundan men edermisiniz?” der.

     Bu sözlere Zübeyde Hanım’ın verdiği karşılık, bir yiğit Türk kadınının asalet,inanç ve koca yürekliliğinin göstergesidir adeta;

-“Hayır evladım, bir gün bu işler olduktan sonra seni namus ve haysiyet sahibi olanlarla beraber göremezsem, işte o zaman üzülürüm. Ben senin kadar okumadım. Senin kadar bilmem. Seni, gördüğün, anladığın şeyleri yapmaktan alıkoymaya kalkışmam. Yalnız dikkat et, esas muvaffak olmaktır, muvaffak olmaya çalışın.”

ATA’M ve ZÜBEYDE HANIM, NURLAR İÇİNDE OLASINIZ.

Derleyen;

Erol Ertürk TÜRKMENOĞLU

kimvekil.com

kaynak: 1926 Yılında Cumhuriyet gazetesinde yayınlanan Atatürk’ün Anıları.